هیجان کشی و لذت کشی

فرق خیلی بزرگی هست بین آدمایی که با ترسوندن آدمها و کوبیدن ضعف هاشون تو سرشون ازشون نتایج کار می خوان و آدمهایی که کاری بهت محول می کنند و از فرط احترام و انسانیتی که تو شخصیتشون موج می زنه تو دوست داری که هر چه زودتر از کارت یه نتیجه ای بگیری و طی پروژه نهایت لذت رو از کار می بری. ولی تو کار با آدمهای دسته اول، کار کردن و لذت کار کردن  رو از دست می دی و در مورد من اون کارو تا دقیقه 110 کشش می دم... هی پشت گوش می اندازم چون هیجان و لذت کارمو کشتند!

تا حالا فقط با آدمهای دسته اول کار کردم . سوپروایزر جدیدم نمونه ی کامل و عالی انسان دوم هست.

و دانشجوی postdocای هست که داره تبدیل به آدم دسته اول می شه.... ولی هنوز امید دارم متوجه اشتباهش بشه!