وقتی با ذهنت...با خودت می ری پیاده روی.... پیاده روی که ته نداره...تو هیچ باری نداری اول راه...سبکی... ولی کمی که می گذره می بینی ذهنت کلی بار روی دوشت خالی کرده و خودش سبک داره جلوتر از تو می ره... تند و تند... نمی ذاره فکر کنی...نمی گذاره قضاوت کنی.... فقط هی همه چی رو پشت سر هم سوار می کنه...می اندازه رو دوشت
از این پیاده روی چند روزه خسته ام...کوفته ام...
